Εμφάνιση ληφθέντων σχολίων από συγκεκριμένο μέλος:
Εισήγαγε τουλάχιστον 3 χαρακτήρες του username/ονόματος εμφάνισης του μέλους:
Φόρτωση των μελών…
Καταχωρημένα σχόλια στο προφίλ » Συζήτηση με την maria100 (9).
Εμφανίζονται σε αυτήν την σελίδα σχολίων:
maria100
23χρ.
kaloooooooooo alla.................. kai pali einai blakia
20-04-2012, 12:52
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
35χρ.
xaxxaxxxaxxaxxaxaxaxxaxxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaaaaaaaaaaa
16-04-2012, 17:46
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
Τα μακρινά φθινόπωρα έχουν θαμπώσει
Κάπου στο χωματόδρομο χάθηκε μια τιμή
Ανάμεσα σε δύο μπακαλοταβέρνες
Παράλληλες σειρές από αξιοπρεπή δράματα με γαλλικά κεραμίδια
Στα πεζοδρόμια αιδώς και καρέκλες
Μια παιδική σχεδία με ρόδες
Θυμάμαι τo nikosτης σιωπής
Να τηρηθεί παρακαλώ ενός λεπτού χαρά
Τo nikos της μελωδίας
Μα πώς να ζήσεις στην παράνοια των εικόνων
Να σε κυκλώνουν ρύποι ακουστικοί
Στο όριο του πόνου
Σε παγιδεύουν καθημερινά τα πλοκάμια των δρόμων
Εκείνη η πληθωρική υγρασία στις κόκκινες πνιχτές λέξεις
Καημοί που περιφέρονται σαν αδέσποτες σφαίρες
Θυμάμαι τo niko του καλοκαιριού
Τους παράξενους έρωτες σ' άγνωστη γλώσσα
Τις δροσερές φωτιές των θαυμάτων
Θυμάμαι τις ατέλειωτες Μαρίες των βιβλίων
Κάποια μικρή nokos που έχω ξεχάσει
Ανάμεσα στα φύλλα ενός βιβλίου
Σαν τις πεταλούδες.
Κάπου στο χωματόδρομο χάθηκε μια τιμή
Ανάμεσα σε δύο μπακαλοταβέρνες
Παράλληλες σειρές από αξιοπρεπή δράματα με γαλλικά κεραμίδια
Στα πεζοδρόμια αιδώς και καρέκλες
Μια παιδική σχεδία με ρόδες
Θυμάμαι τo nikosτης σιωπής
Να τηρηθεί παρακαλώ ενός λεπτού χαρά
Τo nikos της μελωδίας
Μα πώς να ζήσεις στην παράνοια των εικόνων
Να σε κυκλώνουν ρύποι ακουστικοί
Στο όριο του πόνου
Σε παγιδεύουν καθημερινά τα πλοκάμια των δρόμων
Εκείνη η πληθωρική υγρασία στις κόκκινες πνιχτές λέξεις
Καημοί που περιφέρονται σαν αδέσποτες σφαίρες
Θυμάμαι τo niko του καλοκαιριού
Τους παράξενους έρωτες σ' άγνωστη γλώσσα
Τις δροσερές φωτιές των θαυμάτων
Θυμάμαι τις ατέλειωτες Μαρίες των βιβλίων
Κάποια μικρή nokos που έχω ξεχάσει
Ανάμεσα στα φύλλα ενός βιβλίου
Σαν τις πεταλούδες.
16-04-2012, 17:44
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
Τα μακρινά φθινόπωρα έχουν θαμπώσει
Κάπου στο χωματόδρομο χάθηκε μια τιμή
Ανάμεσα σε δύο μπακαλοταβέρνες
Παράλληλες σειρές από αξιοπρεπή δράματα με γαλλικά κεραμίδια
Στα πεζοδρόμια αιδώς και καρέκλες
Μια παιδική σχεδία με ρόδες
Θυμάμαι τη Μαρία της σιωπής
Να τηρηθεί παρακαλώ ενός λεπτού χαρά
Τη Μαρία της μελωδίας
Μα πώς να ζήσεις στην παράνοια των εικόνων
Να σε κυκλώνουν ρύποι ακουστικοί
Στο όριο του πόνου
Σε παγιδεύουν καθημερινά τα πλοκάμια των δρόμων
Εκείνη η πληθωρική υγρασία στις κόκκινες πνιχτές λέξεις
Καημοί που περιφέρονται σαν αδέσποτες σφαίρες
Θυμάμαι τη Μαρία του καλοκαιριού
Τους παράξενους έρωτες σ' άγνωστη γλώσσα
Τις δροσερές φωτιές των θαυμάτων
Θυμάμαι τις ατέλειωτες Μαρίες των βιβλίων
Κάποια μικρή Μαρία που έχω ξεχάσει
Ανάμεσα στα φύλλα ενός βιβλίου
Σαν τις πεταλούδες.
Κάπου στο χωματόδρομο χάθηκε μια τιμή
Ανάμεσα σε δύο μπακαλοταβέρνες
Παράλληλες σειρές από αξιοπρεπή δράματα με γαλλικά κεραμίδια
Στα πεζοδρόμια αιδώς και καρέκλες
Μια παιδική σχεδία με ρόδες
Θυμάμαι τη Μαρία της σιωπής
Να τηρηθεί παρακαλώ ενός λεπτού χαρά
Τη Μαρία της μελωδίας
Μα πώς να ζήσεις στην παράνοια των εικόνων
Να σε κυκλώνουν ρύποι ακουστικοί
Στο όριο του πόνου
Σε παγιδεύουν καθημερινά τα πλοκάμια των δρόμων
Εκείνη η πληθωρική υγρασία στις κόκκινες πνιχτές λέξεις
Καημοί που περιφέρονται σαν αδέσποτες σφαίρες
Θυμάμαι τη Μαρία του καλοκαιριού
Τους παράξενους έρωτες σ' άγνωστη γλώσσα
Τις δροσερές φωτιές των θαυμάτων
Θυμάμαι τις ατέλειωτες Μαρίες των βιβλίων
Κάποια μικρή Μαρία που έχω ξεχάσει
Ανάμεσα στα φύλλα ενός βιβλίου
Σαν τις πεταλούδες.
16-04-2012, 17:36
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
opou kian pas
opou kai an eisai
ego panta tha se agapo
me agaph to patoooooomaaaaaaaaaaaaaaaaa...................
opou kai an eisai
ego panta tha se agapo
me agaph to patoooooomaaaaaaaaaaaaaaaaa...................
16-04-2012, 17:31
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
poios thn ebale thn foto
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
eeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
16-04-2012, 17:29
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)
Μέσα στης καρδιάς το κέντρο,
μεγαλώνει ένα δέντρο.
Το 'χω από μικρό παιδάκι,
κάθε χρόνος και κλαδάκι.
Είν' η ρίζα του βαθιά μου,
στην ψυχή, στα όνειρά μου.
Η σκιά του με πλακώνει,
θα το κάψω να τελειώνει.
Κι όλο σκάβω εκεί βαθιά μου,
να το βγάλω απ' την καρδιά μου.
Σ' ένα φόβο έχει ριζώσει,
νόμιζα πως θα με σώσει.
Μέσα στης καρδιάς το κέντρο,
μεγαλώνει ένα δέντρο.
Κι από τους εφτά του κλώνους,
για καρπούς μου δίνει πόνους.
Έπαψα να το ποτίζω,
και τον κήπο να του χτίζω.
Η σκιά του με πλακώνει,
θα το κάψω να τελειώνει.
Κι όλο σκάβω εκεί βαθιά μου,
να το βγάλω απ' την καρδιά μου.
Σ' ένα φόβο έχει ριζώσει,
νόμιζα πως θα με σώσει.
Μέσα στης καρδιάς το κέντρο,
μεγαλώνει ένα δέντρο.
Το 'χω από μικρό παιδάκι,
κάθε φύλλο και φαρμάκι.
μεγαλώνει ένα δέντρο.
Το 'χω από μικρό παιδάκι,
κάθε χρόνος και κλαδάκι.
Είν' η ρίζα του βαθιά μου,
στην ψυχή, στα όνειρά μου.
Η σκιά του με πλακώνει,
θα το κάψω να τελειώνει.
Κι όλο σκάβω εκεί βαθιά μου,
να το βγάλω απ' την καρδιά μου.
Σ' ένα φόβο έχει ριζώσει,
νόμιζα πως θα με σώσει.
Μέσα στης καρδιάς το κέντρο,
μεγαλώνει ένα δέντρο.
Κι από τους εφτά του κλώνους,
για καρπούς μου δίνει πόνους.
Έπαψα να το ποτίζω,
και τον κήπο να του χτίζω.
Η σκιά του με πλακώνει,
θα το κάψω να τελειώνει.
Κι όλο σκάβω εκεί βαθιά μου,
να το βγάλω απ' την καρδιά μου.
Σ' ένα φόβο έχει ριζώσει,
νόμιζα πως θα με σώσει.
Μέσα στης καρδιάς το κέντρο,
μεγαλώνει ένα δέντρο.
Το 'χω από μικρό παιδάκι,
κάθε φύλλο και φαρμάκι.
16-04-2012, 17:24
(Χαρακτήρες που απομένουν: 1200)