SANI

21-11-2012, 11:29

«Εχω γνωρίσει ζευγάρια που έχουν καταστρέψει/σπάσει τρία λάπτοπ και δηλητηριάσει τη σχέση τους ψάχνοντας ο ένας τα μηνύματα, τους φίλους, τα likes κι όλα τα συμπαρομαρτούντα του Facebook που “κρύβονται” μέσα στους τοίχους του ενός και του άλλου! (Eντάξει το εργαλείο είναι παγίδα, ΑΝ δεν το χειρισθείς σωστά)».
Το διάβασα εχθές στον τοίχο ενός φίλου και το πρώτο που σκέφτηκα ήταν ένα περιστατικό ξεσπάσματος ζήλιας το οποίο εξελίχθηκε πριν ένα μήνα σ’ένα καφέ, όπου μια νέα γυναίκα είχε βγει εκτός εαυτού και ζητούσε από τον φίλο της εξηγήσεις για το ποια ήταν η κοπέλα που είχε ποστάρει στη σελίδα του ένα τραγούδι συνοδευόμενο από μια καρδούλα.
Στο παρελθόν, η διάθεση για φλερτ ή η άποψη που είχαμε για κάποιον παρέμενε εξ ολοκλήρου στο πλαίσιο ελέγχου του καθενός μας και οι καινούργιες φιλίες δεν γίνονταν γνωστές - εάν δεν το επιθυμούσαμε - από τα υπόλοιπα μέλη του κοινωνικού μας περίγυρου. Όμως, η ανάπτυξη των κοινωνικών δικτύων, έχει επιφέρει ριζικές αλλαγές στο τρόπο που σχετιζόμαστε και επικοινωνούμε. Άραγε το Facebook δυναμώνει τη σπίθα της ζήλιας, ή μήπως ενισχύει τη ζήλια που μπορεί ήδη να υπάρχει σε μια σχέση;
Είναι απαραίτητο να ξεχωρίζουμε το συναίσθημα από τη συμπεριφορά. Όπως ακριβώς υπάρχει μεγάλη διαφορά στο «νιώθω θυμό» και «συμπεριφέρομαι επιθετικά», έτσι, είναι διαφορετικό το να αισθάνομαι ζήλια και να ενεργώ - συμπεριφέρομαι. Η αβεβαιότητα είναι ένας περιορισμός κάθε σχέσης και καλό θα ήταν να το αποδεχθούμε. Το να προσπαθώ να ελέγξω τον άλλον έχει κούραση και είναι μάταιο. Σ’αυτό το σημείο είναι πολύ χρήσιμο να εξετάσουμε τα πιστεύω και τις προσδοκίες για τις σχέσεις μας γενικότερα. Κάποιες φορές, η ζήλια μπορεί να πυροδοτείται ακριβώς απ’αυτά τα πιστεύω. Πεποιθήσεις τύπου «ο/η σύντροφός μου δεν πρέπει να έλκεται από άλλους» ή «τι δουλειά έχει να μιλάει με τον/την πρώην του» δεν είναι και τόσο υποστηρικτικές.
Ας μην ξεχνάμε πως πολλές φορές η ζήλια μπορεί να είναι προβολή. Για παράδειγμα, εάν εγώ είμαι άπιστη, αποδίδω αυτή τη συμπεριφορά στον άλλο γιατί δεν μπορώ να ταυτιστώ μ’αυτό –δεν το αποδέχομαι - με αποτέλεσμα να το αποκλείσω από το εμένα και τελικά να πιστεύω ότι προέρχεται από τον άλλον.
Τέλος, να μάθουμε να ζητάμε από εκεί που μπορούν να μας δώσουν. Εάν έχω ανάγκη από σταθερότητα, γιατί να τη ζητάω από κάποιον ασταθή;

δημιουργία

21-11-2012

τελευταία καταχώρηση

02-05-2016

απαντήσεις 6

προβολές 10013

συμμετέχουν περισσότερο

maria80

21-11-2012, 18:58

Αν αγαπάς κάποιον θεωρώ αδιανόητο να μην τον ζηλεύεις.
Η αγάπη και η ζήλεια πάνε πακέτο

SANI

22-11-2012, 12:49

Η ζήλεια δεν υπάρχει ούτε δημιουργείται από μόνη της. Αναπτύσσεται σε μία σχέση αγάπης για τα πρόσωπα που μονοπωλούν το ενδιαφέρον μας. Όσο πιο πολύ δενόμαστε με το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει, τόσο πιο μεγάλη είναι και μερικές φορές ανεξέλεγκτη η πιθανότητα να νιώσουμε την ζήλεια
Παθιαζόμαστε με το καθετί που μας θυμίζει το πρόσωπο.
Στην προσπάθεια που κάνουμε για να κατακτήσουμε το άλλο μας «μισό» , όταν παρατηρήσουμε ότι κάτι καινούριο μπαίνει στην ζωή του, που νιώθουμε ότι μας απειλεί και πάει να μας πάρει κάτι που «έχουμε στην κατοχή μας», ξεσπούν τα συμπτώματα της ζήλειας .
Η ζήλεια αυτή, μπορεί να εκφραστεί με διάφορους τρόπους. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος αντιμετώπισης είναι η επιθετικότητα. Γινόμαστε κυνικοί, απότομοι και απόμακροι
Αν όμως το «μωρό» μας ή ο φίλος μας θέλει να φύγει, ακόμα και αν υπήρξε πραγματικά δικός μας, δεν μπορούμε να τον κρατήσουμε με το ζόρι.
Τίποτα δεν ζει αιώνια και πόσο μάλλον σε καθεστώς πίεσης . Όλη η αλήθεια είναι στη φράση που περιγράφει ότι η πραγματική αγάπη είναι εκείνη που αν την αφήσεις ελεύθερη, θα γυρίσει πίσω σε σένα «Αν είναι να έρθει θε να ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει».

MariaPap

27-11-2012, 12:28

Αυτή η παθιασμένη ζήλεια δεν είναι αγάπη είναι απλά αρρώστια. Μην τα μπερδεύουμε.

indian

23-09-2013, 03:36

Θέλω να με θυμάσαι όταν γελάς και όχι να γελάς όταν θα με θυμάσαι...Aυτο το εκλεψα απο καπου! θα το προτιμουσα ομως καπως ετσι¨΄σε θυμαμαι οταν γελω!!! στην ουσια δεν ειναι θυμιση αλλα πανω στην ευροσυνη της χαρας η καρδια και ο νους στηνουν αστειρευτο πανυγηρι,αγκιζουν τα ορια της αγαπης και δεν υπαρχει πλεον χωρος στη ζηλεια ουτε κατα διανοια! βεβαια θυμιζει πολυ τα πρωτα σταδια του ερωτα δε παυει ομως να μην ειναι πραγματικο! πως διατηρειτε? ο καθενας πιστευω συμφωνα με την εμπειρια του εχει και την απαντηση!!!

SANI

23-09-2013, 15:29

Και εγω θα το προτιμούσα έτσι''' ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΑΝ ΓΕΛΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!!! ΧΑΧΑΧ!!!!!

Μικρή Τύπισσα (Annouska)

02-05-2016, 16:53

Όταν καταλαβαίνεις ότι ο άνθρωπος που αγαπάς αγαπά μία άλλη είναι φυσικό να ζηλεύεις γιατί τον άνθρωπο που αγαπάς τον θες δικό σου και μόνο δικό σου...