Χτύπα την κενοδοξία σου!
Ο μέγας φιλόσοφος της αρχαιότητας Αριστοτέλης εκλήθη να εκφωνήσει ένα λόγο μπροστά στο λίκνο του μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν αυτός γεννήθηκε. Ο Αριστοτέλης, που υπήρξε κατόπιν, ως γνωστόν, δάσκαλος του Αλεξάνδρου, είπε μονάχα τα εξής.
«Εύχομαι, όταν μιά μέρα γίνεις βασιλιάς να είσαι το ίδιο αδιάφορος και απαθής στη γλώσσα της κολακείας και των επαίνων, όπως είσαι αδιάφορος κι απαθής στον λόγο, που ο πατέρας σου με υποχρέωσε να εκφωνήσω τώρα μπροστά σου».
**********
Παρακάλεσα το Θεό -έλεγε μιά ευσεβής ψυχή- να μου δώσει δύναμη για να κατορθώσω μεγαλύτερα πράγματα στη ζωή μου. Εκείνος όμως με αφήκε στην αδυναμία, για να πραγματοποιήσω καλύτερα πράγματα. Του ζήτησα πλούτη για να κατακτήσω τη ζωή. Με αφήκε όμως σε φτώχεια, για να φιλοσοφήσω επάνω στη ζωή. Του ζήτησα ισχύ για να είμαι ανεξάρτητος, αλλ' Εκείνος με αφήκε σε αδυναμία για να είμαι εξαρτημένος απ' Αυτόν».
Αυτές τις απαντήσεις δίνει ο Θεός στις φαινομενικά αναπάντητες προσευχές μας.
**********
Ο ονομαστός για τον αδιάφορο χαρακτήρα του, Ρωμαίος πολιτικός Κάτων απέφευγε όσο μπορούσε τις τιμές. Μιά μέρα ορισμένοι φίλοι και θαυμαστές του, του είπαν:
- Όλοι οι Ρωμαίοι πολιτικοί έχουν το άγαλμά τους στην αγορά της Ρώμης. Γιατί εσύ δεν θέλεις να φτιάξουν και το δικό σου;
Κι ο Κάτων αποκρίθηκε!
- Προτιμώ να ρωτούν οι επόμενες γενεές, γιατί δεν υπάρχει άγαλμά μου, παρά να ρωτούν γιατί υπάρχει.
**********
Ο αββάς Ησύχιος συνήθιζε να λέει: «Όταν ο Ιησούς μπήκε στα Ιεροσόλυμα καθισμένος στο ταπεινό υποζύγιο, όλοι άπλωναν τα ενδύματά τους κάτω από τα πόδια του ζώου. Όταν ο Ιησούς όμως το ξεκαβαλίκεψε κανείς πιά δεν τον πρόσεχε».
Έτσι και ο εργάτης της Εκκλησίας, παίρνει αξία και ελύει τιμές, όσο εξακολουθεί να είναι υποζύγιο του Κυρίου. Αλλιώς...
**********
Ο διάσημος μουσικοσυνθέτης Γκουνώ έλεγε κάποτε: Όταν ήμουν νέος συνήθιζα να λέγω: «Εγώ». Όταν πέρασαν λίγα χρόνια, έλεγα: «Εγώ κι ο Μότζαρτ». Όταν ωρίμασα ως άνδρας, έλεγα: «Ο Μότζαρτ κι εγώ». Τώρα, όπως όλοι ξέρουν, δεν λέγω παρά μονάχα: «Ο Μότζαρτ...».
**********
Κάποιος μοναχός έγινε μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, περνώντας όλους τους βαθούς της ιερωσύνης, αρχιεπίσκοπος σε μιά μεγάλη περιφέρεια. Ένας άλλος ευσεβής μοναχός, γράφοντάς του μιά επιστολή, άρχισε ως εξής: «Προς τον αδελφό Νικόδημο, μοναχό φλογερό, ιερέα θερμό, επίσκοπο χλιαρό, αρχιεπίσκοπο ψυχρότατο...».
Όσο ανέβαινε σε αξιώματα, τόσο έχανε σε ζήλο και αξία.
**********
Σοφός τις υπό φαύλου επαινεθείς είρηκε: «Τι το κακόν εποίησα;».
(Δηλαδή: Ένας σοφός που άκουσε ότι έλεγε επαινετικά γι' αυτόν λόγια ένας φαύλος άνθρωπος, είπε: «Τι κακό έκαμα, ώστε να με επαινεί ένας τέτοιος άνθρωπος;»)
**********
(Από το βιβλίο Στάχυα, τόμος Β, Κωνσταντίνου Κούρκουλα)
