Σε λίγες μέρες ξεκινά ο Δεκέμβρης μαζί με αυτόν η αντίστροφη μέτρηση των Χριστουγέννων. Είναι όλα πολύχρωμα και γιαλιστερά γύρω μας. Φέτος θα ήθελα πολύ να είναι όλα λιγάκι πιο πολύχρωμα και γιαλιστερά μέσα μας. Είναι τόσο εύκολο να ξεχαστούμε στην καθημερινότητα. Είναι τόσο εύκολο να μην μιλάμε για αυτά που έχουν αξία για μας στον σύντροφό μας, στους φίλους μας και στα παιδιά μας. Είναι εύκολο, αλλά τόσο επιφανειακό. Κι έτσι και η χαρά είναι απιφανειακή. Και, δεν ξέρω αν είμαι άπληστη, αλλά δεν μου αρκεί αυτή η χαρά. Θέλω την άλλη, την βαθιά χαρά, την βαθιά κατανόηση. Αν θέλω κάτι αυτά τα Χριστούγεννα είναι να μιλήσουμε πιο πολύ για αυτά που είναι σημαντικά για τον καθένα μας. Είναι η φιλία, είναι η οικογένεια, είναι η αγάπη, είναι ο Θεός… Να μιλήσουμε λιγάκι παραπάνω για αυτά τα πράγματα. Γιατί είναι σημαντικά, τί ακριβώς από αυτά είναι που μας αρέσει. Για τον καθένα μας είναι σημαντικά όλα αυτά, όμως στην καθημερινότητα δεν καθόμαστε να τα συζητήσουμε σαν οικογένεια. Αυτό θα ήθελα αυτά τα Χριστούγεννα. Και τα λαμπιόνια όμορφα είναι, ατμοσφαιρικά, απαραίτητα δεκανίκια για τέτοιου είδους συζητήσεις.
Και ποιός ξέρει, ίσως όταν καταλήξουμε… ίσως …να βρούμε τον χρόνο να κάνουμε αυτά που κάνουν την ψυχή μας ευτυχισμένη.Η ευτυχία ζει στην απλότητα. στην απλότητα και το άνοιγμα της ψυχής μας. προς εμάς πρώτα, και σαν τούτο επιτευχθεί, και προς τους άλλους.
