Ένα ψυχολογικό τεστ το οποίο είναι η αρχή ενός μακρύσκελους τέστ που έγινε στο πανεπιστήμιο του Καναδά απο ένα κορυφαίο καθηγητή-ερευνητή ψυχολογίας (M.G.fherner).Το τέστ αυτό (αν και δε φαινεται στο σημειο αυτο) εγινε με σκοπό να αποδείξει τον επηρεασμό της δόμησης του σώματος στον ψυχισμό..Με πιο απλα λόγια το πόσο επηρεάζει η εξωτερική εμφάνιση τού άλλου την ψυχολογική μας διάθεση όχι ερωτικά μα σε οποιαδήποτε κατάσταση...

Λοιπόν.......
Ξυπνάτε ξαφνικά σ'ενα πολύ σκοτείνο δωμάτιο......
Το δωμάτιο ειναι τέραστιο θα έλεγα καλύτερα σαν ένα μεγάλο σπίτι χωρίς μεσοτοιχίες...
Δέν ξερετε γιατί και πώς είστε εκει μέσα......Καταλαβαίνετε ότι
τα ρούχα που φόρατε δεν είναι δικά σας.......Είστε πάρα πολύ ιδρωμένοι παρ'ολο που το δωμάτιο ειναι κρύο και τα ρούχα που φοράτε ελαφριά.....Θέλετε να φωνάξετε μα φοβάστε να το κάνετε...νομίζετε πως κάποιος θα ακούσει οτι ξυπνήσατε και θα έρθει να σας κάνει κακό.....
Μένετε λοιπόν αγχωμένοι μέσα στην ένταση προσπαθώντας να εξηγήσετε κάτι έστω και το παραμικρό μα τίποτα δεν φτάνει τη λογική σας.....
Όπως είπα και πρίν το δωμάτιο είναι πάρα πολυ σκοτεινό...Όμως στο βάθος αρκετά μακρυά ένα μικρό φως απάλυνει το απόλυτο σκοτάδι απο τη χαραμάδα μιας πόρτας...
Θέλετε να πάτε εκεί,έστω για ένα δευτερόλεπτο...
Κάτι μέσα σας σας λέει για εκεί....κατι μέσα σας σας κάνει να ξεκίνησετε για εκείνο το φώς...Νίωθετε πως εκει μεσα κάθεται ένα και μόνο ένα άτομο το οποίο αγαπάτε και οτι αυτο το άτομο έχει έρθει εκεί για ένα και μόνο σκοπό...όχι για σας λυτρώσει μα για να σας πει μία και μόνο μία λέξη και μετά να χαθεί...Δε σας πειράζει όμως αυτό...εσείς απλά θέλετε να ακούσετε αυτή τη λέξη..αυτή η λέξη θα είναι η λυτρωσή σας....αυτη η λέξη θα σας διώξει κάθε φοβο......
...............Πόιο άτομο θα θέλατε να είναι αυτο?
...............Ποία λέξη θα θέλατε να ακούσετε απο το στόμα του?
................Τι ρόυχα φαντάζεστε οτι φοράτε?
.................Πώς φαντάζεστε το δωμάτιο?
.................έξω τι είναι μέρα ή νυχτα?
..................Γιατί βρισκεστέ εκεί?




ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!



Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Ο σεναριογράφος λοιπόν μας τοποθετεί σε μια σκοτεινή κατασταση,αποσκοπώντας έτσι να τονίσει μια μοναδίκη στιγμή της "ζωής" μας: Την αμέσως πρώτη μετά το τέλος της..
Ναι λοίπον βρισκόμαστε στο πρώτο στάδιο του θανάτου μας..Για κάποιο λόγο έχουμε πεθάνει(το δωματιο είναι κρύο μα δε κρυώνουμε),Ξέρουμε οτι κάτι δε πάει καλά ομώς δεν έχουμε την νοητική υποδομή να το συνειδητοποιήσουμε.Δεν είμαστε φορείς έντονων αναμνήσεων παρα μόνο συναισθημάτων αυτοεπιβίωσης και προσαρμογής στο νέο μας περιβάλλον..Κάθε ψυχική μας δύναμη λειτουργεί μόνο για τον εγκλιματισμό και τη νόηση της νέας μας κατάστασης.

ΤΟ ΑΤΟΜΟ
Ο σεναριογράφος λοιπόν εδώ λοιπον γίνεται καλός μαζί μας προσφέροντας μας μια μοναδική ευκαιρία..Τη συνάντηση ενός πολυαγαπημένου μας προσώπου Κανοντας μας έτσι να ξεχαστούμε απο κάθε τι τρομακτικό και πρωτογνωρο που συναντάμε στο νέο μας περιβάλλον..Όλοι έχουμε την αίσθηση οτι είναι η τελευταία φορά που αντικρύζουμε αυτο το άτομο μα όπως οι περισσότεροι θα καταλάβατε και θα νιώσατε αυτο δε μας ενοχλεί,δε μας στενοχωρεί.Μια του λέξη μόνο μας φτάνει να μας κάνει να ξεχαστούμε απο όλο αυτο τον εφιάλτη και να νιώσουμε αδιαφορία για κάθε τι που πρόκειται να συνάντησουμε..Αυτό το άτομο λοιπόν ειναι το άτομο που αγαπάμε ή εμπιστευόμαστε η και τα δύο όσο κάθε τι στη ζωή μας..Είναι το μονάδικό άτομο που θα θέλαμε να συναντησούμε σε αυτή τη στιγμή της καινούριας μας "ζωής" έστω και για μια μόνο φορά.....

Η ΛΕΞΗ
Όσο καλός γινεται μαζί μας ο σεναριογράφος λοιπόν τόσο σκλήρος μετατρέπεται περιορίζοντας την επαφή μας με το αγαπημένο μας πρόσωπο σε μια μόνο λέξη....
Οι λέξεις λοιπόν που είπαμε δηλώνουν τα έξης:
1)Κάτι που λαχταρούσαμε να ακούσουμε απο το συγκέκριμενο πρόσωπο μα οι εγωισμοί ή άλλες συνθήκες της καθημερινότητας του απαγόρευαν να ξεστομιστεί...
2)Κάτι που ακούγαμε και νιώθαμε καθημερινά απο το συγκεκριμένο άτομο και μας άρεσε τόσο που μας έκανε να ζουμέ μόνο γι αυτο ώστε να είναι και το τελευταίο πράγμα που θα θελήσουμε να παρουμε μαζί μας.
3)Κάτι που θα έπρεπε να ε'ιχαμε πει εμείς στο συγκεκριμένο πρόσωπο μα δεν το είπαμε ποτέ.........
(Τα άτομα της περίπτωσης 2 είναι και οι πιο ευτυχισμένοι)

ΤΑ ΡΟΥΧΑ
Τά ρούχα που φανταζόμαστε οτι μας συνοδευόυν λοιπόν στο θανατό μας εκφράζουν το οικονομικό επίπεδο της βιολογικής μας ζωής....ή ακομα και το πόσο "κακομαθημένοι" είμασταν ώς "ζωντανοί "
'Αλλοι αδιαφόρουν αν στη κατασταση που βρίσκονται θα είναι γυμνοι,ξεσκισμένοι,σκονισμένοι και άλλοι φαντάζονται τον εαυτό τους με μεταξωτά λευκα φορέματα,φτερα κ.α. τετοιά...

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Το δωμάτιο είναι ένα κομμάτι δύσκολο να περιγραφεί....
Έχει να κάνει με την συνειδησιακή μας ισορροπία....
Δηλώνει με ένα ξεχωριστό τροπο το καλό και το κακό μεσα μας.Το δωμάτιο είναι το αποτέλεσμά των τύψεων μας ώς ζώντες άνθρωποί..Δε μας ανέφερε κανείς οτι το δωμάτιο είναι τρομάκτικο γεμάτο υγρασία και ανατριχιαστικά αντικείμενα..Το μόνο που αναφέρθηκε είναι σκοτείνο απου σκοτείνο δε σημαίνει και τρομάχτικο..Ενα αρμονικό σκοτάδι δεν είναι φρικιαστικό...
Ετσι λοίπον καθένας ανάλογα με τις συνειδησιακές του ανυσηχίες κατατάσσει τον εαυτό του στο ανάλογο δωμάτιο..

ΜΕΡΑ Η ΝΥΧΤΑ
Θέλοντας ο καθηγητής να κατανοήσει τη λαχτάρα μας για τη ζωή επινόησε την κατάσταση του φωτός εκτός δωματίου...
Τό "έξω" λοιπόν ειναι η ΖΩΗ...οποίου το μυαλό έπλασε τη ζωη φωτείνη (δηλ ημέρα) δηλώνει πως η ζωή του είχε νόημα και σκοπό και νιώθει πως είναι αδικημένος να είναι κλεισμένος στο σκοτάδι...Όποιου το μυαλό ενεπλασε το σκότος πρέπει να βρεί περισσότερα ενδιαφέροντα στη ζωή του....Ειναι σαν να μην είχε διαφορά η μία κατάσταση απο την άλλη..Σαν να λεει :Ε σιγά δεν άλλαξε και τίποτα......

ΓΙΑΤΙ ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ ΕΚΕΙ...
Αυτό το κομμάτι έχει να κάνει καθάρα με την αξιολόγηση της φαντασίας του καθενός..Δεν υπαρχει ερμηνεία για τις απαντήσεις αυτές και αποσκοπεί μονο στη λειτουργία της σκέψης......

Ακούστε τι απάντησε μια 25χρονή κοπέλα οταν ρωτήθηκε τις παραπάνω ερωτήσεις......

Πρόσωπο: Παναγία
Λέξη: Θέατρο
Ρούχα: Ένα λευκό μανδύα
Δωμάτιο: Ενα τεράστιο δωμάτιο με τα παιδικά μου πράγματα στην άκρη μαζεμένα (σαν να μετακομίζω)
Εξω: Μέρα αλλα σε λίγο νυχτώνει....
Γιατι: Γιατι δεν έκανα όσα έπρεπε να κάνω..Είναι η τιμωρία μου....

Όπως καταλαβαίνετε στηρίζει την εμπιστοσύνη του σε κάτι τόσο Αγιο που καλείται Πανάγιο..Η λέξη που λαχταράει να ακούσει είναι το θέατρο...Στην αρχή θεώρησα πως θέλει να ακούσει μια λέξη που δηλώνει μια ψεύτικη κατάσταση απο ένα άγιο πρόσωπο μα γελώντας με διέψευσε όταν μου περιέγραψε τη λαχτάρα της να γίνει ηθοποιός....
Μιλούσε για το θέατρο και έκλαιγε.....Ενιώθε πως έχει κάτι μέσα της που πρέπει να το μοιράστει με ένα κοινό που θα τη χειροκροτήσει..Το χειροκρότημα μου είπε θέλει να είναι η ανταμοιβή της...Μου ανέφερε επίσης πως έχει ένα μοναδικό τροπο στο να προσφέρει γέλιο μα και κλάμα....ένα μοναδικό τρόπο να σε κερδίσει με τα μάτια τής...να μπεί αναμεσά σου και να σε κάνει να τη χαζεύεις.....Μα αυτο δε θέλει να το μοιραστει με έναν δύο.....Θέλει να το μοιράστει με το πλήθος που αποτελεί το κοινό ενός θεάτρου.......Το δωμάτιο που περιέγραψε δηλώνει την αθωωτητά της....Το κοριτσάκι που είναι κρυμμένο μέσα της...Το κοριτσακι αυτό με το μελίρρυτο χαμόγελο....Το (σε λίγο νυχτώνει) θέλει να δηλώσει αργοπορία στο προορισμό της....και όπως και πιο κάτω αναφέρει δεν έκανα αυτο που έπρεπε να κάνω και τώρα δεν προλαβαίνω...Νυχτωσε............