Με συγχωρεις αγαπητη μου ΣΑΝΙ αλλα για ακομη μια φορα θα σε απογοητευσω!!!
ΧΕΧΕ
ΟΚ! Να το προσγειωσω λιγο το θεμα η μαλον να παραθεσω μια φανταστικη κλεμενη στιγμη!!!
ΧΕΧΕ
ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΑΙ !!! Αλωστε εχω πιει κι ενα τσιπουρακι, ενα μονο το τονιζω ενα !
ΧΕΧΕ
Αλλα τι σημασια εχει, μπορει να κλαψω η να γελασω η και τα δυο αλλα γιατι, δεν υπαρχει γιατι, ετσι απλα ηπια ενα ποτιρακι και το φχαριστηθηκα! Εκανα κανα κακο,οχι, μηπως επειδη θα κλαψω η θα γελασω η και θα λυπηθω? Οκ! μπορει να μου βγαινει και λιγο πονος η παραπονο........κλαμα, πονος, γελιο, παραπονο,ευφροσυνη,χαρα, ξανα κλαμα μα και πονος, θυμισες,θυσιες,ονειρα,γελιο,αγαλιαση,ξανα θυμισες,θυμος,ξεσπασμα,ικανοποιηση αλλα και απογοητευση.....αλλα και κατι μεσα μου σπινθηροβολη, αλλα ειναι τοσο βαθεια και μακρυα απο τους συλογισμους μου και τα αισθηματα που ...αστο μια αναλαμπει στον πονο μου μια καλυπτρα,.. δε του δινω σημασια.......βυθιζομαι ξανα η μαλον αιωρουμαι (λογο τσιπουρου χεχε) στα συναισθηματα μου!!!
Οχι δε πρεπει να το αποδεχτω, ειναι παραλογο, δεν δυνατε τετοια καταληξη, μα ολα αυτα μου καινε την καρδια ,μου λιωνουν το ειναι μου δεν σκεφτομαι, νιωθω και μου ειναι τοσο ξενο αλλα ταυτοχρονα και τοσο οικειο, αυτο το σπινθηροβολημα παλι, αλλα τωρα πιο εντονο, στην αρχη γλυκο μετα ηδονικο, μα μετα... δεν το μπορω θα σκασω η μαλον θα σπασω απο πληροτητα! ΘΕΕ ΜΟΥ!!!!! αυτα τα λογια, μονο αυτα μπορω να αντικρυσω και να ψυθιρησω! Μου ερχεται να φωναξω δυνατα αυτα τα λογια και το κανω αλλα η βοη φτανει μονο εως τα αυτια μου απο μεσα προς τα εξω, ωσαν γλυκητατο μελισσι αποδικοποιοντας την βοη του!
Φτανει στιγμη που το σωμα πια εχει καταβληθει απο την υπερπηδιση των συναισθηματων και πλεον εχω γειρει πλαι στον καναπε, αφηνοντας το φως της λαμπας να βυθιζετε στα μισο κλεισμενα βλεφαρα μου, καταλαγιαζοντας σιγα σιγα και το γλυκητατο αισθημα που μου κατασπαραζε τη καρδια μου! Δεν κρυβω οτι ενιωθα σαν νεοδημιουργητο συμπαν ετοιμο να τεχθη και να βαπτισθει στους ουρανιους ποταμους, κλαιγοντας αγνοωντας το αγνωστο !!!
Ο τοκετος εστευθει με επιτυχια καθως πλεον ειχε αρχισει να με παιρνει ο βρεφικος μου υπνος και τα παντα ησυχαζαν κατω απο την μουσικη υποκρουση του μελισσιου, εκεινων τον λογων δηλαδη που ψιθηρησα αλλα και φωναξα δυνατα, παλιδρομοντας μεταξυ καρδιας και νου !!!
Εφτασε το πρωι, το καταλαβα απο τις πρωτες ηλιαχτιδες που διαπερνουσαν τις γρυλιες του παραθυρου μου, ορμωμενες με σθενος χτυπωντας τα κουρασμενα ματια μου, αλλα ας μην το κρυψω κιολας , το ειχα ηδη ψιλιαστει αφου δευτερολεπτα πιο πριν ειχε χτυπησει το ρολοι!( απλως το εκανα λιγο πιο ποιητικο) χεχε!
Σιγουρα ειχα ξυπνησει να ετοιμαστω για τη δουλεια, αλλα ταυτοχρονα ο νους μου πηγαινε στα πολλα ξυπνηματα που δεχτηκα ολοκληρωτικα κατα τη διαρκεια της ποσης μου αλλα και μετα, τα θυμαστε αλωστε!
Περιμενοντας πανω απο το ματι της κουζινας να φουσκωσει ο μυρωδατος καφες( παπαγαλος λουμιδης παρακαλω!) και νιωθωντας τη λιγοστη θερμη του ματιου της κουζινας να απλωνετε σε ολο το κορμι μου, εκανε και λιγο κρυο και ηταν οτι επρεπε, επανεξετασα τις χθεσινοβραδυνες εμπειριες μου, ωσαν να προκειτε να δωσου εξετασεις στο σχολειο!!!
Το μονο που θυμαμαι (οχι το 11880 βεβαια) εκτος απο τα αισθηματα που εναλασονταν περιδινουμενα στο μυαλο μου, ηταν καποιες απαντησεις και αληθειες χαραγμενες στο διαμεσο διαφανο μεταξυ ματιων και του γυρω χωρου! Τα ξυπνηματα που ελεγα !!!
Για να μην το πολυτραβαω επειδη ειναι και απλο αλλα και συνθετο στα ματια και στην εμπειρια καθενος να το αντιληφθει οπως εκεινου του ταιριαζει και θα ειναι πραγματι σωστο οσο σωστο θα ειναι και στον αλλον να προσδιορισει και να προσεγγισει το μεγιστο αισθημα, η οπως αλιως μπορει να χαρακτηριστει! (λιγο μπερδεμενο? οκ λογω χωρου και χρονου ετσι μου βγηκε βαριεμε να το ξανασυνταξω). ΧΕΧΕ
ΑΓΓΙΓΜΑ, η πρωτη αποκαλυψη, τα παντα εχουν συνοχη γιαυτο ποναμε επειδη αποτραβιομαστε η επιθυμουμε την συνοχη βιαιως.
ΦΩΣ, η δευτερη αποκαλυψη, το φως ειναι εσωτερο, απο τη φυση μας ειμαστε αυτοφωτοι ( αναζητουμε το καθομιωση), ο λογος ειναι ηχος και ο ηχος γινετε φως, οταν ο λογος εκφερετε απο μεσα και προς τα μεσα δεν σκορπιζετε στον αερα, αλλα μεταφερετε οπου κι οπως επιθυμουμε βρισκοντας ανταποκριση αναδημιουργοντας.
ΜΕΤΡΟ, τριτη αποκαλυψη, για τα παντα μετρο ειναι ο ανθρωπος ακομα και για το συμπαν ετσι το μετραμε και το αντιλαμβανομαστε συμφωνα με τον ανθρωπο οχι βεβαια τον ατομικο ανθρωπο.
Επειδη θα ξημερωσουμε με τι παμπολες αποκαλυψεις ( ξυπνηματα) και εκφανσεις και αιτιασεις τους, ας αρκεστω μεχρι εδω !!! Αλωστε ειπαμε οι απαντησεις παντα περιμενουν υπομονετικα τον καθενα μας για να του δωθουν την καταληλη στιγμη ! Αυτες ειναι παντα εκει εμεις απουσιαζουμε προς το παρον !!!
Το σιγουρο ειναι οτι απο εκεινη την συναντηση, μονο ετσι θα μπορουσα να την αποκαλεσω, εμαθα μια τεχνη... και οπως μια τεχνη για να την μαθεις χρειαζετε πονος και κοπος, αλλο τοσο οταν την εφαρμοζεις πονας και μοχθεις . Μου μενει λοιπον να αρχισω την εφαρμογη της και να αντιμετωπισω τις δυσκολιες της αλλα και τις δυσκολιες του αντικειμενου που θα επεξεργαστω> Μονο ετσι θα γινομαι σιγα σιγα ολο και καλυτερος τεχνιτης, και με τις επιτυχιες μου αλλα και με τις αποτυχιες μου, πονοντας, γελωντας, ενθουσιαζοντας,απογοητευοντας, και ξανα μανα........
Ας κλεισω με ενα ευτραπελο που μου συνεβει εκεινο το πρωι.-Λιγο μετα την απολαυση του καφε μου και των οσων συναισθηματων προανεφερα, κανοντας μια βιαστικη κινηση να παρω τα παπουτσια μου (ειχα αργησει οπως σχεδον παντα για την δουλεια) πεφτη το σφυρι απο το πασο στο ακροδακτυλο του ποδιου μου! Περιτο να σας πω το ποσο πονεσα, αλλα το παραξενο για μενα ηταν οτι υπο κανονικες συνθηκες θα εκσφεντονιζα το σφυρι απο τα νευρα μου ριχνοντας και μερικα μπινελικια για την τυχη μου!
Απεναντιας ομως προς εκπληξη μου, συγκρατησα τον πονο και τα νευρα μου το κατα δυναμη βεβαια, και απλα τοποθετησα το σφυρι στη θεση του σκεφτομενος ταυτοχρονα οτι εχθες ατιμελης οπως παντα δεν το ειχα βαλει καλα!
Αμεσως μετα περιποιουμενος το πονεμενο μου δακτυλο συνηδειτοποιησα οτι δεν πονουσε μονο το δακτυλο μου αλλα και εγω, και σαν να του εξομολογουμε λεγοντας του, αχ καλο μου δακτυλακι εγω φταιω που σε καταντησα ετσι και σαν να μου αποκρινοταν κι αυτο, μην στεναχωριεσε θα περασει κι ολα θαναι οπως πριν.( χεχε λιγο αλοκοτο ε?)
Αφου επανηλθα λιγακι στην πραγματικοτητα μετα την τρυφερη στιγμη συμπασχουντων μεταξυ δακτυλου και εγω, νατο παλι το χαραγμενο διαφανο μπροστα απο τα ματια μου!!!
Και αυτην την φορα ηταν ολοφανερο και δε χρειαζοταν περαιτερω ερμηνιες , τι ελεγε ? =
ΜΕΤΡΑ, ΑΓΓΙΞΕ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ !!!
ΧΕΧΕ! καπου εδω κλεινει η φανταστικη, κλεμενη στιγμη που κατεληξε ιστορια!!!
Αλωστε σαν να μουρθε η ορεξη για ενα τσιπουρακι... η και κρασακι δε θα με χαλαγε !!!
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ ΜΑΣ !!!
