Την πρώτη φορά που το άκουσες λοιπόν, ήταν ξένο, δεν ταίριαζε στ' αυτιά σου, δεν ήταν για σένα αυτός ο ήχος. Πίστευες πως δεν θα καταφέρεις ποτέ να βρεις τον τρόπο, να το κάνεις δικό σου. Βρήκε αυτό τον τρόπο όμως. Κι έγινε δικό σου. Ας είναι καλά η Hollie Cook που το μαγείρεψε ανάλογα.
Όσες φορές όμως κι αν το άκουσες από την Hollie. Όσο καλά κι αν το μαγείρεψε. Σου καθόταν πολύ ελαφρύ. Έπρεπε να το κάνει πιο καυτερό. Έπρεπε η γεύση, να μην είναι απλώς καλή, έπρεπε να είναι κάτι που δοκίμασες και δεν θα ξεχάσεις ποτέ την αίσθηση στο στόμα σου. Κι έτσι, συγνώμη Hollie, αλλά η Imelda, μαγειρεύει καλύτερα -κι ας μου κατσε λίγο βαρύ-.