AYTO KΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΘΕΜΑ!!! γιατον ιδιο λογο που αισθανονται ολα αυτα και πιο εντονα για τον στρατο! εκει βεβαια συντελειτε και το ολο εγλημα που αρχιζει απο τα σχολικα χρονια διαμορφωνοντας χαρακτηρες οι οποιοι αντανακλουντε στην κοινωνια! και δεν ευθυνετε ο στρατος ως θεσμος ουτε το σχολειο! λοιπον το ολο προβλημα παρουσιαζετε καθαρα στον τροπο διδασκαλιας.πολυ σωστα οι προγονοι μας δωσανε τις βασεις και τις αρχες για την μορφωση των ψυχων και των ηθικων ιδεων, εν αντιθεση με το σημερα που διδασκουμε μαθηματα ηθικοποιημενων ιδεων και αποστηθισεως γνωσεων! Ξεχναμε οτι το παιδι ειναι αυτοτελης οργανισμος τοσο σε πνευματικο, κοινωνικο, ηθικο,και φυσι-ολογικο επιπεδο! Γνωριζουμε μεν οτι η υπαρξη κοινου ενδιαφεροντος και συνεργασιας ειναι συστατικο προς προοδο της κοινωνιας! Πλην ομως καταπιεζουμε και καταπνιγουμε το ατομο της σχολικης η εφηβικης κοινωνιας και μορφωνουμε αυτο σε εγωιστη η σε δουλο η σε υποκριτη. Ξεχναμε δε οτι το μονο μεσο προς παρασκευη σε κοινωνικη ζωη ειναι η ενασχοληση σε κοινωνικη ζωη! Αριστος δασκαλος θεωρειτε αυτος που θα διοχετευση οσο περισοτερη γνωση και πληροφοριες σαν να ειναι το παιδι αδειο δοχειο!!! Πραγμα το οποιο δυσαρεστη τον μαθητη και δεν εξεταζετε εαν η μεθοδος αυτη βοηθαει το μαθητη στη μαθηση! Εχουμε βεβαια μια μεθοδο βιας η παθητικης αποδοχης χωρις σκεψεως εκμερους των μαθητων και αντιθετα μια μεθοδο κατα την οποια ο μαθητης βλεπει (ορα) δημιουργει και ζητει πληροφοριες για περαιτερο γνωση!!! Στην πρωτη περιπτωση ναι μεν θα μαθει το μαθημα αλλα θα μαθει και να μιση το μαθημα και το σχολειο και τον διδασκαλο! ενω στην δευτερη εκτος της μαθησης θα αγαπησει ολα αυτα και θα αναπτυξει νου και θα μορφωθει σε χαρακτηρα ηθικο!!! (μεθοδος αυτενεργειας) δηλ. Αναντιρητο ειναι οτι σωστο ειναι να αποκτησει συνηθειες για την αποκτηση γνωσεων και παραστασεων αλλα σπουδαιοτερο η αποκτηση συνηθειων στον συναισθηματικο βιο και την ολη συμπεριφορα του παιδιου ως μορφουμενος χαρακτηρας!!! Πιο απλα δηλ> ειναι αναγκη να αφεθει ο μαθητης ελευθερος να προβαλει τον εαυτο του στη σπουδη (χαρισματα και εφεσεις) και ο διδασκαλος να ακολουθει τον μαθητη οδηγοντας και βοηθοντας οταν υπαρχει αναγκη! Αρα αναγκη ειναι και οι ασχολιες και τα μαθηματα η η διδακταια υλη να εχουνε τετοια μορφη ωστε να χαιρετε το παιδι ασχολουμενο με αυτα!!! Τωρα βεβαια ειναι στο χερι του διδασκαλου να βρει την καταληλη μεθοδο που ειναι πολυ ευκολη μιας και αυτος θα αρχει σε μια μινι κοινωνια κλειστη οπως του σχολειου εφοσον φυσικα δεν θα αποκοπτετε αλλα θα συνεχιζετε και εκτος των οριων της ταξης και θα μορφωνει κοινωνικους χαρακτηρες αποτελεσματικα!!! Ας το προσεξουν λιγο οι καθηγητες και τα παιδια ας το ζη τουν απο τους δασκαλους και πιστευω οτι θα υπαρξει ανταποκριση!!! ΠΗΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Θ. ΣΑΚΕΛΑΡΙΟΥ ΄¨Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΟΣ¨1935 Προσπαθησα να το αποδωσω οσο το δυνατον πιο κατανοητα και περιληπτικα! Σστο βιβλιο υπαρχει πληθωρα παραδειγματων και μεθοδων οσο και οδηγιων προς διδασκαλους και μαθητευομενους και για ατομικη και για συλογικη εργασια!!! Ελπιζω να μην σας κουρασα!!!..........

εγω πιστευω πως απλα οι καθηγητες δεν κανουν τα παιδια να αγαπησουν τη γνωση.αμα δεν κανουν το παιδι να αγαπησει τη γνωση τοτε φυσικο ειναι να απεχθανεται το σχολειο ,που κατα την αποψη του δεν του προσφερει τιποτα εκτος απο το να χανει το χρονο του.Στην ηλικια που ειναι το σχολειο δεν εχουν την απαραιτητη ωριμοτητα για να σκεφτουν τι θα κανουν στο μελλον τους και οτι για αυτο θα πρεπει να ασχοληθουν με το διαβασμα κ ειναι φυσικο να θελουν να ασχοληθουν με οτιδηποτε αλλο εκτος απο αυτο.Αμα βρεθει λοιπον καποιος στο δρομο τους που ανακαλυψει σε τι εχουν κλιση και καταφερει να τους κανει να αγαπησουν το σχολειο και τη γνωση εστω και για ενα συγεκριμενο κλαδο τοτε το παιδι μπορει να αλλαξει αποψη,με την καταλληλη επιρροη φυσικα(η οποια δεν πρεπει ποτε να ειναι φωνες και τσακωμοι γιατι θα εχουμε το αντιθετο αποτελεσμα απο αυτο που ειναι επιθυμητο!)επισης,τα περισσοτερα σχολεια χρειαζονται αλλαγη καθηγητων!δεν ειναι δυνατον ενας καθηγητης επειδη θεωρει οτι ολα τα παιδια πανε φροντηστηριο απλα να αρκειται στην παπαγαλια και την παραδοση μαθηματος χωρις να κατσει να εξηγησει στον μαθητη ή να του λυσει τις αποριες.

Έφτιαξα έναν άνθρωπο. Του’ δωσα πρόσωπο. Του’ δωσα όνομα. Τον έντυσα. Του χάρισα την ψυχή μου.
Τις μέρες τον κοιμίζω μες την τσέπη μου (τον εαυτό μου). Τον κουβαλώ πάντα μαζί μου. Τον ζεσταίνω στις χούφτες μου. Μα όταν νυχτώνει παίρνει τη ζωή μου. Την φορά σαν μαντήλι στα μαλλιά και τρέχει στους δρόμους. Φλερτάρει με τ’ άστρα. Ξυπνά τα πουλιά και ζητά τραγούδια. Τρυπώνει σε εκκλησίες μυστικά. Κλέβει τ’ όνειρα μου. Τους δίνει μορφές και ονόματα. Τακτοποιεί τις λέξεις, υπνωτίζει τους πόνους, απειλεί τους φόβους. Χαιδεύει ενοχές... τους ψιθυρίζει σχεδόν ευλαβικά <<κοιμηθείτε εσείς>>. Εγώ θα περπατώ μες το δάσος. Θα περπατώ μες το δάσος όταν ο λύκος είναι εδώ. Τους λύκους τους αγάπησα. Τους κυνηγούς συνεχίζω να φοβάμαι. Τους κυνηγούς. Τους ύπουλους διασώστες μου..σσσσς.. ακούτε τα βήματα? Πλησιάζουν.. Δεν θα αφήσω να σας βρουν. Κοιμηθείτε εσείς <<ενοχές μου>> κανείς δεν θα σας πειράξει, ενοχές μου, γεννημένες στα νύχια των λύκων, μεγαλωμένες απ’ τις ανάσες τους. Περπατώ, περπατώ μες το δάσος... ( Απόσπασμα από έκθεση μαθητή με θέμα την Βία στην καθημερινότητα ).

Έφτιαξα έναν άνθρωπο. Και του’ δωσα το όνομα μου. Το όνομα μου μέσα από σπασμένο καθρέφτη. Κι έτσι συχνά ξεχνώ πια πως με λένε. Σαν να μην έχω όνομα εγώ. Σαν να μην υπήρξα ποτέ. Τον ρωτώ τότε ποια είμαι.. Μου απαντά .. «είσαι εγώ»

Τις μέρες μ’ αφήνει να μιλώ, να δουλεύω, να συλλέγω, να νομίζω πως ζω. Τις νύχτες μου φωνάζει πως ήρθε η ώρα να ξυπνήσω. Τρέχει εκείνη μπροστά κι εγώ ακολουθώ.
Πλέκει παραμύθια και στεφάνια. Περπατά στην θάλασσα δίχως να βραχεί και γελά μαζί μου που σαστίζω..

?????dhladh?

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!!!!!