SANI
31-01-2013, 16:35
Ένα παλιό γιαπωνέζικο παραμύθι εξιστορεί πώς προκάλεσε κάποτε ένας πολεμοχαρής σαμουράι ένα δάσκαλο του Ζεν να του εξηγήσει την έννοια του παραδείσου και της κόλασης. Tότε ο μοναχός απάντησε με περιφρόνηση: «Δεν είσαι παρά ένας τιποτένιος - δεν μπορώ να χάνω τον καιρό μου με τους ομοίους σου!». Mε θιγμένο εγωισμό, ο σαμουράι τράβηξε οργισμένος το σπαθί του ουρλιάζοντας: «Θα μπορούσα να σε σκοτώσω για την αναίδειά σου». «Aυτό», είπε ήρεμα ο μοναχός, «είναι η κόλαση». Ξαφνιασμένος, αναγνωρίζοντας πόσο αληθινό ήταν αυτό που του έλεγε ο δάσκαλος σχετικά με την οργή που τον είχε κυριέψει, ο σαμουράι ηρέμησε, έκρυψε το σπαθί στο θηκάρι και υποκλίθηκε, ευχαριστώντας το μοναχό για τη βαθιά του γνώση. «Kαι αυτό», είπε ο μοναχός, «είναι ο παράδεισος». Aυτό το παραμύθι δείχνει πολύ παραστατικά τη διαφορά ανάμεσα στο να έχεις ένα πολύ έντονο συναίσθημα και στο να καταλαβαίνεις ότι το συναίσθημα αυτό σε παρασύρει να κάνεις πράγματα που ίσως δεν τα θέλεις. Όταν δεν μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ότι τα συναισθήματά του τον κυριεύουν, πρόκειται σίγουρα για συναισθηματική ανωριμότητα, ή μάλλον για
ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της συναισθηματικής ανωριμότητας.

δημιουργία SANI 31-01-2013
τελευταία καταχώρηση SANI 31-01-2013
απαντήσεις 0
προβολές 9229
Συνδέσου στον λογαριασμό σου, για να απαντήσεις σε αυτό το θέμα.
Διάβασε και αυτά