1.(Να δειτε τη αντιμετωπιζουν οι γιναικες στις μερες μας)Μια μέρα γυρνάει ο άντρας από τη δουλειά του και βρίσκει το σπίτι και τον κήπο άνω-κάτω. Τα παιδιά, με τις πιζάμες τους ακόμη, παίζανε μέσα στη λάσπη και σε βρωμιές και ήταν σε άθλια κατάσταση, άδεια κονσερβοκούτια και παλιόχαρτα ένα γύρο.
Προχωράει στο σπίτι και το βρίσκει σε ακόμη χειρότερη κατάσταση. Πιάτα σωρός στο νεροχύτη, το φαΐ του σκύλου χυμένο παντού, ένα σπασμένο ποτήρι κάτω από το τραπέζι, και ένας μικρός σωρός άμμου στην πίσω πόρτα, Το καθιστικό είναι γεμάτο με παιχνίδια και διάφορα είδη ρουχισμού και μια επιτραπέζια λάμπα έχει αναποδογυριστεί.
Πάει επάνω να δει τη γυναίκα του, πατώντας σε διάφορα σπασμένα παιχνίδια και σκουπίδια. Είχε ήδη αρχίσει να ανησυχεί ότι μπορεί να ήταν άρρωστη, ή ότι είχε πάθει ατύχημα.
Τη βρήκε στην κρεβατοκάμαρα, στο κρεβάτι με το νυχτικό της ακόμη, να διαβάζει ένα βιβλίο. Τον κοίταξε, του χαμογέλασε και τον ρώτησε πώς ήταν η μέρα στη δουλειά. Αυτός την κοίταξε απορημένος και:
- Μα τι συνέβη εδώ σήμερα; ρώτησε.
Εκείνη του χαμογέλασε πάλι και απάντησε:
- Ξέρεις, κάθε μέρα που έρχεσαι σπίτι από τη δουλειά, με ρωτάς τι έκανα όλη μέρα.
- Ε και λοιπόν;
- Ε λοιπόν σήμερα δεν το έκανα!

2.Μπαίνει νέα δασκάλα θρησκευτικών στην τάξη ενός δημοτικού σχολείου.

-"Καλημέρα παιδάκια, είμαι η νέα σας δασκάλα θρησκευτικών. Θέλω να μου πείτε τα ονόματα σας να γνωριστούμε. Εσένα πως σε λένε παιδί μου;"

-"Μιχάλη, κυρία"

-"Τι; Δεν ντρέπεσαι λιγο; Έχεις τόσο ωραίο όνομα και λές Μιχάλη; Μιχαήλ θα λες..."



-"Εσένα πως σε λένε;", ρωτάει άλλο παιδάκι....

-"Γαβρήλο, κυρία"

-"Τί; Ντροπή σου, έχεις τόσο ωραίο όνομα και το καταστρέφεις..., Γαβριήλ θα λες"

-"Εσένα πως σε λένε παιδί μου;"

-"Μανώλη, κυρία"

-"Αίσχος", η δασκάλα αρχίζει και χάνει την υπομονή της... "Έχεις τόσο ωραίο όνομα και το χαλάς..., Εμμανουήλ θα λες"

-"Εσένα παιδάκι μου πως σε λένε;"

-"...ε.... Κωστουήλ κυρία..."

3.Ήταν μια γυναίκα που έμενε μόνη της σχεδόν όλο το χρόνο γιατί ο άντρας της ήταν ναυτικός. Το σπίτι ήταν κοντά σε ένα σταθμό του ηλεκτρικού και όποτε περνούσε το τρένο έπεφτε η ντουλάπα που ήταν στη κρεβατοκάμαρα. Καλεί λοιπόν μια μέρα η γυναίκα έναν μαραγκό:
"Ξέρετε όποτε περνάει το τρένο η ντουλάπα πέφτει..."
Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση της η γυναίκα περνάει το τρένο και πέφτει η ντουλάπα.
Ο μαραγκός δείχνει να ξέρει τη λύση στο πρόβλημα:
"Αφήστε το σε μένα, θα την στηρίξω στον τοίχο και μετά δεν θα πέφτει με τίποτα!"
Αφού τη στηρίζει και τελειώνει τη δουλειά, περνάει το τρένο και πέφτει πάλι κάτω η ντουλάπα.
Ο μαραγκός αρχίζει και τα χάνει:
"Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει, αλλά αυτή τη φορά θα καρφώσω τη ντουλάπα στο τοίχο με ατσαλόπροκες για να μη πέφτει με τίποτα!"
Αφού την καρφώνει:
Για να δούμε τώρα που θα περάσει το τρένο θα πέσει πάλι;"
Περνάει το τρένο και ξαναπέφτει η ντουλάπα.
Ο μαραγκός έχει πάθει σοκ:
"Αν δεν τρελαθώ σήμερα δεν θα τρελαθώ ποτέ!!"
"Και τι θα κάνουμε τώρα; Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση", λέει η γυναίκα.
"Θα κάνω μια τελευταία προσπάθεια", απαντά ο μαραγκός, "θα μπω μέσα στη ντουλάπα να δω από μέσα τι πάει στραβά και πέφτει".
Μπαίνει μέσα στη ντουλάπα κλείνει τις πόρτες και εκείνη τη στιγμή μπαίνει ο άντρας της γυναίκας μέσα, ο οποίος γύρισε από ταξίδι. Βλέπει τα πράγματα του μαραγκού και αρχίζει να φωνάζει:
"Άτιμη θα σε σκοτώσω!!! Που τον έχεις κρύψει τον εραστή σου; Στην ντουλάπα;;;"
Πάει, ανοίγει την ντουλάπα και βλέπει μέσα τον μαραγκό... "Ρε αλήτη τι κάνεις εδώ μέσα;;;;"
Και ο μαραγκός:
"Ρε φίλε άμα σου πω ότι περιμένω να περάσει το τρένο θα με πιστέψεις"